سلامتي حالتي است كه در آن افراد از رفاه كامل جسمي رواني و اجتماعي و معنوي برخوردارند و صرفاً نبود بيماري به منزله سلامتي محسوب نمي گردد.
با توجه به تعريف بالا سلامتي يكي از محورهاي عدالت و توسعه جوامع در تمامي ابعاد اجتماعي اقتصادي ، سياسي و انساني به شمار مي رود و نقش دولت در برنامه ريزي ، پشتيباني و جلب مشاركت مردم در راستاي حفظ و ارتقاي سلامتي به وضوح مشهود مي باشد .
لذا ارائه خدمات بهداشتي و درماني كامل و با كيفيت مطلوب با همكاري مردم از طريق واحدهاي بهداشتي درماني ( مراكز بهداشتي درماني ، پايگاههاي بهداشتي ، خانه هاي بهداشت و ... ) به تمامي اقشار جامعه با همكاري و مشاركت ارگانها ، سازمانهاي دولتي و غير دولتي مرتبط از جمله اقدامات موثري است كه در ارتقا سلامت جامعه ( توانمند سازي مردم در شناخت عوامل تاثير گذار بر سلامت فردي و اجتماعي و تصميم گيري در انتخاب رفتارهاي بهداشتي براي به دست آوردن زندگي سالم ) نقش بسزايي دارد ...